فیلم Warfare، جدیدترین اثر الکس گارلند، کارگردان فیلم جنگ داخلی (Civil War)، با همکاری ری مندوزا، کهنه‌سرباز واقعی نیروی دریایی ایالات متحده، یکی از متفاوت‌ترین آثار جنگی سال‌های اخیر است. شعار تبلیغاتی این فیلم، “همه‌چیز بر اساس حافظه است”، نشان‌دهنده‌ی نگاه خاص آن به مقوله جنگ و روایت آن از دیدگاه افرادی است که این تجربیات را از نزدیک لمس کرده‌اند. برخلاف بسیاری از آثار مشابه که بر اساس کتاب یا مستندات رسمی ساخته شده‌اند، Warfare تقریباً به‌طور کامل بر اساس روایت‌های دست‌اول سربازان آمریکایی، از جمله خود مندوزا، شکل گرفته است. در این پست از شهر تکنولوژی فافا به نقد و بررسی فیلم Warfare می پردازیم.
نقد و بررسی فیلم Warfare : بازنمایی واقع‌گرایانه جنگ بدون جهت‌گیری سیاسی
Warfare به جنگ عراق در اوایل دهه ۲۰۰۰ می‌پردازد، دوره‌ای که درگیری‌های ناشی از “جنگ علیه تروریسم” به اوج خود رسیده بود. داستان فیلم گروه کوچکی از نیروی ویژه نیروی دریایی ایالات متحده (Navy SEALs) را دنبال می‌کند که در حین یک عملیات روتین، در سرزمین دشمن گرفتار می‌شوند. گروه ری مندوزا (با بازی D’Pharoah Woon-A-Tai) در یک موقعیت خطرناک مجبور به پناه گرفتن در یک پایگاه تک‌تیراندازها می‌شود، جایی که آن‌ها تحت فشار شدید برای بقا قرار می‌گیرند.
گارلند و مندوزا در این فیلم تلاش نکرده‌اند که جنگ را توجیه کنند یا آن را محکوم کنند. بر خلاف برخی فیلم‌های جنگی که سعی در بررسی علل و پیامدهای جنگ دارند، Warfare به‌شدت بر نمایش واقع‌گرایانه نبردها تمرکز دارد. این اثر با پرهیز از نگاه‌های سیاسی یا تاریخی، تنها بر تجربه مستقیم جنگ و تأثیر آن بر سربازان متمرکز شده است.
خرید انواع لپ تاپ
تصویری که در زمان واقعی روایت می‌شود
یکی از نکات جالب توجه در Warfare، ساختار زمانی آن است. فیلم تقریباً به‌صورت زمان واقعی (real-time) روایت می‌شود؛ یعنی همان ۹۰ دقیقه‌ای که فیلم طول می‌کشد، دقیقاً برابر با زمانی است که وقایع درون فیلم رخ می‌دهند. این سبک روایی باعث می‌شود که تماشاگران احساس کنند خودشان در میدان جنگ حضور دارند و هر لحظه ممکن است با یک چرخش غیرمنتظره مواجه شوند.
نقد و بررسی فیلم Warfare
این شیوه‌ی روایت، هم نقطه قوت و هم نقطه ضعف فیلم است. از یک سو، باعث ایجاد سطحی از تنش و اضطراب بی‌سابقه در سینمای جنگی می‌شود، اما از سوی دیگر، ممکن است برای برخی مخاطبان که انتظار روایت داستانی گسترده‌تر را دارند، بسیار محدود به نظر برسد. در واقع، برخلاف فیلم‌هایی همچون جنگ داخلی که به بررسی ابعاد مختلف یک درگیری می‌پردازند، Warfare صرفاً در لحظه باقی می‌ماند.
استادی در ایجاد تنش و طراحی صدا
از همان دقایق ابتدایی، Warfare در خلق حس تعلیق بی‌نظیر عمل می‌کند. سکوت مرگبار فضای آغازین فیلم، که در آن سربازان برای یک مأموریت خطرناک آماده می‌شوند، زمینه را برای انفجار ناگهانی خشونت فراهم می‌کند. فیلم از موسیقی بسیار کمی استفاده می‌کند و به‌جای آن، از طراحی صدای فوق‌العاده دقیق بهره می‌برد.
لحظه‌ای که شلیک‌ها آغاز می‌شود، فیلم از سکوتی سنگین به انفجاری گوش‌خراش تبدیل می‌شود. صداگذاری سلاح‌ها، انفجارها، و فریادهای سربازان به‌قدری طبیعی و تکان‌دهنده هستند که تا مدت‌ها در ذهن بیننده باقی می‌مانند. گارلند که قبلاً در آثاری مانند نابودی (Annihilation) مهارت خود را در ایجاد تنش نشان داده بود، در این فیلم سطح جدیدی از وحشت و اضطراب جنگی را به تصویر کشیده است.
بازیگران: گروهی قوی اما شخصیت‌هایی کم‌عمق
فیلم از یک گروه بازیگری برجسته شامل ویل پولتر، جوزف کوئین، مایکل گاندولفینی، D’Pharaoh Woon-A-Tai، کازمو جارویس، کیت کانر و نوآ سنتینئو بهره می‌برد. اما نکته‌ی جالب اینجاست که هیچ‌کدام از آن‌ها به‌عنوان شخصیت اصلی شناخته نمی‌شوند و فیلم به‌جای آن بر مجموعه‌ای از شخصیت‌های درون یک موقعیت بحرانی تمرکز دارد.
نقد و بررسی فیلم Warfare
هرچند که بازیگران همگی عملکرد خوبی دارند، اما به دلیل زمان محدود فیلم و روایت بی‌وقفه آن، فرصت زیادی برای توسعه شخصیت‌ها وجود ندارد. برخی از مخاطبان ممکن است این را یک ضعف بدانند، اما این سبک روایی کاملاً با هدف فیلم هماهنگ است. تمرکز فیلم بر واقعیت جنگ، موقعیت‌های خطرناک، و تصمیمات لحظه‌ای سربازان است، نه ارائه داستانی با شخصیت‌های عمیق و پیچیده.
نتیجه‌گیری: یک تجربه‌ی جنگی ناب و واقع‌گرایانه
Warfare ساده‌ترین فیلم الکس گارلند تاکنون است، اما شاید یکی از بهترین‌های او نیز باشد. برخلاف بسیاری از آثار جنگی که به‌دنبال بزرگداشت، قهرمان‌سازی یا زیباسازی جنگ هستند، این فیلم تنها تلاش می‌کند که آنچه را که واقعاً رخ داده، بدون کم و کاست نمایش دهد. حضور ری مندوزا به‌عنوان کارگردان مشترک، به فیلم اعتبار ویژه‌ای داده و باعث شده که واقع‌گرایی آن از سطح یک فیلم سینمایی فراتر رفته و به یک تجربه‌ی مستندگونه نزدیک شود.
این فیلم می‌توانست به یک نمایش کلیشه‌ای از سربازان آمریکایی تبدیل شود، اما به‌جای آن، یک نگاه صادقانه و بی‌طرفانه به جنگ ارائه می‌دهد. این اثر، نه در پی بزرگداشت ارتش است و نه در پی نقد آن، بلکه تنها می‌خواهد بینندگان را برای ۹۰ دقیقه درون میدان جنگ قرار دهد و آن‌ها را وادار کند که آنچه را سربازان واقعی تجربه کرده‌اند، احساس کنند.
نقد و بررسی فیلم Warfare
اگر به‌دنبال یک فیلم هیجان‌انگیز و پرتنش هستید که شما را درگیر لحظه‌به‌لحظه‌ی جنگ کند، Warfare یکی از بهترین گزینه‌ها در سال ۲۰۲۵ خواهد بود. اما اگر به دنبال داستانی عمیق و چندلایه با شخصیت‌پردازی قوی هستید، ممکن است این فیلم به مذاق شما خوش نیاید.
نکات مثبت و منفی
✅ تنش بالا از ابتدا تا انتها
✅ صداگذاری بی‌نظیر و واقع‌گرایانه
✅ همکاری الکس گارلند و ری مندوزا در ارائه تجربه‌ای اصیل
✅ اجرای عالی بازیگران، علی‌رغم نبود شخصیت‌پردازی عمیق
❌ برخی از صحنه‌های بزرگ‌مقیاس مانند حملات هوایی، به اندازه‌ی سایر بخش‌های فیلم واقعی به نظر نمی‌رسند
❌ نبود داستان‌پردازی عمیق ممکن است برای برخی مخاطبان ناامیدکننده باشد
🎬 تاریخ اکران: ۱۱ آوریل ۲۰۲۵
🎥 کارگردانان: ری مندوزا، الکس گارلند
عالی بود ممنون و انتقاد و عیبش درست بود ولی اینکه بی طرفانه بود جالبش کرده بود.