فیلم‌های اولیه‌ای که دنیای غرب را با هنر رزمی موی تای آشنا کردند، شامل فیلم جیمز باندی «مردی با تفنگ طلایی» و شاهکار ژان کلود ون دام یعنی «کیک‌بوکسر» بودند. اما نامی که بیش از همه با معرفی موی‌تای به مخاطبان جهانی گره خورده، بی‌تردید تونی جا است. در آثاری چون Ong-Bak: Muay Thai Warrior، The Protector و Monster Hunter، او با اجرای حرکات نفس‌گیر، بدلکاری‌های حرفه‌ای و ورزشکاری آکروباتیک، موی‌تای را جذاب، ترسناک، و البته مرگبار به تصویر کشیده است. در این پست از شهر تکنولوژی فافا به نقد و بررسی فیلم Striking Rescue می پردازیم.
فیلم جدید او یعنی «Striking Rescue» (نجات کوبنده) اگرچه فرمول آشنایی دارد، اما با پیچش‌های داستانی کافی، اجرای قابل‌قبول بازیگران و مبارزاتی پرانرژی، تماشاگر را راضی نگه می‌دارد. جا هنوز هم با شدت و قدرت همیشگی‌اش ظاهر می‌شود و آن‌قدر زانو و آرنج در کار است که لحظه‌ای اجازه نفس کشیدن نمی‌دهد.
نقد و بررسی فیلم Striking Rescue
بای آن (با بازی تونی جا)، مردی خشمگین و داغدار است که همسر و دخترش به دست قاچاقچیان مواد مخدر کشته شده‌اند. او به تدریج متوجه می‌شود که این باند با تاجر به‌ظاهر محترمی به نام هه‌یینگ‌هاو (فیلیپ کیونگ) در ارتباط است؛ مردی که شاید با چشمان بسته با افراد خطرناک همکاری می‌کند.
دختر نوجوان و سرکش او، تینگ (چن دوویی) پس از حمله‌ای به کاروانشان، به ناچار تحت مراقبت بای‌آن قرار می‌گیرد. او در جریان تعقیب پدر تینگ، با واقعیت‌های جدیدی مواجه می‌شود و وارد دنیایی پر از خیانت، درگیری و تهدید می‌گردد. در این میان، با ورود یک قاچاقچی مواد مخدر جاه‌طلب به نام کلی (ماو فن)، همه چیز رنگ و بوی خون و مشت به خود می‌گیرد.
فیلمی آشنا، ولی با اجرای مطمئن
فیلم Striking Rescue از همان ابتدا دو چیز را روشن می‌کند: اول اینکه داستان، به طرز آشنایی شبیه دیگر فیلم‌های اکشن مردان خشنِ محافظ دختربچه‌های بی‌پناه است؛ و دوم اینکه با وجود این کلیشه‌ها، داستان‌پردازی به اندازه‌ای پیچیدگی دارد که مانع تکراری شدن کامل آن شود.
هرچند فیلم نوآوری خاصی ندارد، اما تمام انتظارات از یک فیلم تونی جا را برآورده می‌کند:
✅ صحنه‌های مبارزه دقیق و خشن
✅ حرکات آکروباتیک دیوانه‌وار
✅ شخصیت‌های منفی به‌یادماندنی
✅ هیجان نفس‌گیر در سراسر فیلم
نکته قابل‌توجه آن است که تونی جا در ۴۹ سالگی هنوز هم بدون افت چشمگیر، با قدرت می‌دود، می‌پرد و دشمنان را یکی‌یکی از پا در می‌آورد. در تمام فیلم پر است از زانوهای دوبل پرشی و ضربات چرخشی که دل تماشاگران را خنک می‌کند.
نکات ضعف: دیالوگ‌ها و تدوین ناپایدار
ضعف اصلی فیلم در فیلمنامه و ترجمه‌ی دیالوگ‌هاست. برخی جملات در ترجمه بی‌روح یا گنگ‌اند، مثلاً در یکی از صحنه‌ها، جا با خشم فریاد می‌زند: «چرا؟ چرا خانواده‌م؟!» که با وجود حس واقعی، از نظر ادبی ضعف دارد. همچنین برخی برش‌های سریع در تدوین باعث از دست رفتن ریتم روایت می‌شود.
با این حال، بازی احساسی تونی جا نقطه قوت بزرگی است. او نه فقط جنگنده‌ای ماهر، بلکه پدری سوگوار و انسانی همدل را به‌خوبی تصویر می‌کند. از سوی دیگر، چن دوویی در نقش تینگ با شوخ‌طبعی و انرژی کودکانه‌اش، از شخصیت کلیشه‌ای یک «دختر محافظت‌شونده» فراتر می‌رود.
در یکی از صحنه‌های جالب، وقتی تینگ از پرش از ارتفاع می‌ترسد و بای‌آن از او می‌خواهد فرار کند، پاسخ می‌دهد:
«من که تونی جا نیستم!»
این دیالوگ بامزه و خودآگاه، تلنگری به تماشاگر می‌زند که تونی جا خودش یک اسطوره در همین جهان است؛ شاید هم آماده‌ی ساخت قسمت دوم؟
جمع‌بندی
فیلم Striking Rescue شاید چیز جدیدی برای عرضه نداشته باشد، اما هر آنچه از یک فیلم اکشن انتظار دارید، با کیفیتی مناسب ارائه می‌دهد. داستان کلیشه‌ای است، برخی دیالوگ‌ها ضعف دارند، اما مبارزات، اجراها و لحظات احساسی آن‌قدر قدرتمندند که مخاطب را راضی کنند.
خرید لپ تاپ
اگر دنبال اکشنی تند و تیز، با بازی بازیگری افسانه‌ای مثل تونی جا هستید، این فیلم همان چیزی‌ست که برایش آمده‌اید. فیلم چرخ را دوباره اختراع نمی‌کند، اما با یک ضربه‌ی زانو آن را نابود می‌کند — و واقعاً هم در این کار موفق است.
نکات مثبت و منفی
نکات مثبت:
-
تونی جا همچنان ستاره‌ای با انرژی و قدرت است
-
مبارزات بی‌رحمانه و طراحی صحنه‌های اکشن چشم‌نواز
-
بازی روان و بامزه‌ی چن دوویی در نقش تینگ
نکات منفی:
-
ضعف در دیالوگ‌ها و ترجمه
-
روایت کمی کلیشه‌ای
-
تدوین‌های بعضاً شتاب‌زده
تاریخ اکران: ۶ دسامبر ۲۰۲۴
مدت زمان: ۱۰۶ دقیقه
کارگردان: چنگ سی‌یی
نویسنده: گوئو های‌ون
نظرات کاربران