در این مقاله قصد داریم به بررسی و مقایسه مدیاتک Helio G99 و G100 و G200 بپردازیم. Helio G مدیاتک یک سری چیپست گوشی‌های هوشمند هستند که قدرت بسیاری از گوشی‌های اندرویدی ارزان قیمت را تامین می‌کنند. اخیراً، عضو جدیدی به این مجموعه اضافه شده است با نام Helio G200.
همانطور که طبیعتاً انتظار دارید، تراشه جدید باید به طور محسوسی پیشرفته‌تر از نسل قبلی خود باشد. متأسفانه، تغییرات در این نسل به سختی قابل توجه است. در واقع، تفاوت‌های بین سه نسل آخر تراشه‌های سری Helio G99، G100 و G200 محدود بوده است.
در یک نگاه، هر سه تراشه مشخصات تقریباً یکسانی دارند: مودم‌های فقط 4G، پردازنده‌های هشت هسته‌ای، GPUهای Mali-G57 و پشتیبانی از نمایشگرهای با نرخ تازه‌سازی بالا 120 هرتز. از آنجایی که معماری هسته یکسان باقی مانده است، هیچ جهش عملکرد قابل توجهی از یک نسل به نسل دیگر وجود ندارد. بیایید به مقایسه مدیاتک Helio G99 و G100 و G200 و جزئیات آنها بپردازیم.
مدیاتک Helio G99
در ادامه مقایسه مدیاتک Helio G99 و G100 و G200 باید بگوییم؛ هنگامی که مدیاتک Helio G99 را معرفی کرد، این تراشه را به عنوان یک ارتقاء معنی‌دار برای دستگاه‌های 4G معرفی کرد. این در بازاری بود که قبلاً به شدت به سمت 5G گرایش پیدا کرده بود، اما مدیاتک همچنان فرصتی را می‌دید.
G99 برخی از پیشرفت‌های مفید را نسبت به نسل قبلی خود به ارمغان آورد، مانند پشتیبانی از دوربین‌های 108 مگاپیکسلی، نمایشگرهای با نرخ تازه‌سازی بالا تا 120 هرتز، و آنچه مدیاتک «همگام‌سازی نمایشگر هوشمند» می‌نامد تا نرخ تازه‌سازی را به طور پویا برای بهره‌وری انرژی کنترل کند.
در مقایسه مقایسه مدیاتک Helio G99 و G100 و G200 باید خاطر نشان کنیم که طراحی CPU مدیاتک G99 نیز برای آن زمان کاربردی بود: دو هسته Arm Cortex-A76 با سرعت 2.2 گیگاهرتز و شش هسته کم مصرف Cortex-A55. مدیاتک G99 با پشتیبانی از رم LPDDR4X و حافظه UFS 2.2، عملکرد خوبی را در کلاس خود ارائه داد. همچنین با MediaTek’s HyperEngine 2.0 Lite عرضه شد که استفاده از CPU، GPU و حافظه را در سناریوهای بازی بهینه می‌کرد. اما این موارد بیشتر یک تغییر نام تجاری برای کارایی‌های موجود بود تا یک جهش رو به جلو در فناوری بازی.
شبکه‌سازی نیز در قلمرو 4G گیر کرده بود، با دوگانه 4G VoLTE و Cat-13 LTE. در حالی که برای مناطقی با عرضه محدود 5G مناسب بود، اما احساس نمی‌شد که آینده‌نگرانه باشد. با این حال، G99 پایدار، کارآمد و مقرون به صرفه بود، نوع تراشه‌ای که در یک گوشی 150 تا 200 دلاری منطقی به نظر می‌رسید.
مدیاتک Helio G100
در مقایسه مدیاتک Helio G99 و G100 و G200 باید بگوییم که این برند با G100 به همان معماری پایبند بود. پیکربندی CPU یکسان، همان GPU Mali-G57، همان پشتیبانی از حافظه و ذخیره‌سازی. در واقع، بیشتر مشخصات داخلی کپی و پیست از G99 است.
بزرگترین تغییر، حداقل روی کاغذ، ناشی از تغییر به فرآیند 6 نانومتری TSMC بود. همین حرکت به مدیاتک یک نکته برای صحبت در قالب بهره‌وری انرژی بهتر داد و مطمئناً تفاوت ایجاد می‌کند.
در جاهای دیگر، ارتقاء اصلی G100 از طریق دوربین انجام شد. حداکثر وضوح سنسور به 200 مگاپیکسل افزایش یافت، اگرچه تولیدکنندگان به سختی از آن بهره بردند. این تراشه یک ISP 3X و پشتیبانی از تنظیمات دوربین دوگانه ZSL (تاخیر شاتر صفر)، به علاوه همان ویژگی‌های بوکه، EIS و پردازش هوش مصنوعی G99 را حفظ کرد.
همچنین دارای پشتیبانی از HyperEngine برای بازی است که باز هم ادامه همان ویژگی‌ها است. سوئیچینگ آنتن پویا، همزمانی تماس/داده و تعادل CPU ،GPU و حافظه نیز منتقل شدند. در اصل، G100 یک G99 با گره فرآیند کارآمدتر و پشتیبانی بهتر دوربین بود.
مدیاتک Helio G200
بعد از مقایسه مدیاتک Helio G99 و G100 و G200، به جدیدترین عضو این مجموعه می‌رسیم: Helio G200. در نگاه اول، هیچ چیز واقعاً برجسته نیست. طرح‌بندی CPU همچنان دو Cortex-A76 و شش Cortex-A55 است و سرعت کلاک نیز به ترتیب در 2.2 گیگاهرتز و 2.0 گیگاهرتز یکسان باقی می‌ماند.
از نظر رم و حافظه نیز تغییری وجود ندارد. و حتی سقف رزولوشن 2520×1080 و پشتیبانی از نمایشگر 120 هرتز دقیقاً در همان جایی که بودند باقی می‌مانند.
مدیاتک از طریق تنظیم تدریجی و اورکلاک GPU نکته‌ای برای صحبت ایجاد می‌کند. GPU Mali-G57 در اینجا اکنون تا 1.1 گیگاهرتز کار می‌کند، و این شرکت عملکرد GPU را 75٪ سریع‌تر از برخی «پلتفرم‌های رقیب» و افزایش 50٪ در سرعت راه‌اندازی برنامه‌های اجتماعی نقل می‌کند.
همچنین یک خط لوله 12 بیتی DCG (به دست آوردن تبدیل دوگانه) جدید برای ضبط ویدیوی HDR بهتر و پشتیبانی مداوم از دوربین 200 مگاپیکسلی وجود دارد.
علاوه بر این، مدیاتک ادعا می‌کند به لطف اصلاحات HyperEngine و استفاده مداوم از فرآیند 6 نانومتری، بهره‌وری انرژی در بازی تا 30٪ بهتر شده است. یکی از معدود موارد جدید، فناوری 4G DC SAR است که باید اتصال را در مناطق حاشیه‌ای بهبود بخشد و تأخیر را در هنگام استفاده از برنامه‌های اجتماعی و پیام‌رسانی کاهش دهد.
اما این تغییرات اساساً ماهیت تراشه را تغییر نمی‌دهند. G200 در هسته خود همچنان یک چیپست فقط 4G با سخت‌افزار عمدتاً بدون تغییر است. این سومین تکرار بر روی همان ایده است، فقط کمی بیشتر اصلاح شده است.
سه نسل، یک طرح
در مقایسه مدیاتک Helio G99 و G100 و G200 که در کنار هم قرار گرفته‌اند، به راحتی می‌توانند با یک تراشه اشتباه گرفته شوند. همه آنها معماری CPU یکسان، قابلیت‌های حافظه و ذخیره‌سازی یکسان، ویژگی‌های شبکه‌سازی یکسان و خطوط لوله نمایشگر و دوربین تقریباً یکسانی دارند. تفاوت‌ها بیشتر در بهینه‌سازی‌های ثانویه نهفته است.
پس در مقایسه مدیاتک Helio G99 و G100 و G200 دقیقاً چه چیزی در حال تکامل است؟ از نظر فنی، GPU تنظیم شده است، ISP دوربین از عمق بیت بالاتری پشتیبانی می‌کند و پشته شبکه‌سازی در مناطق با پوشش ضعیف کمی هوشمندتر است. اما سقف عملکرد همچنان تا حد زیادی توسط همان طرح‌بندی CPU قدیمی تعیین می‌شود. Cortex-A76 که اولین بار در سال 2018 عرضه شد، نزدیک به هفت سال خدمت است. در زمان خود یک هسته قوی بود، اما در سال 2025، بیشتر بر نوستالژی تکیه می‌کند.
چه چیزی کم است؟
در مقایسه مدیاتک Helio G99 و G100 و G200، چیزی که آشکارا در هر سه تراشه کم است؛ 5G می‌باشد و این یک حذف بزرگ است. برای Helio G99 که فقط از 4G پشتیبانی می‌کرد قابل درک بود. اما اکنون که 5G در کشورهایی مانند هند، جایی که سری Helio G قدرت بسیاری از گوشی‌ها را تامین می‌کند، کشش قابل توجهی پیدا کرده است، مدیاتک واقعاً باید پشتیبانی شبکه را در این نسل ارتقاء می‌داد.
این شرکت همچنین می‌توانست معماری هسته خود را با اتخاذ یک طراحی ARM جدیدتر مانند Cortex-A78 تازه کند. این امر عملکرد بهتری را ارائه می‌داد که با خواسته‌های فعلی کاربران و ماهیت فزاینده پرمصرف برنامه‌ها در سال 2025 همخوانی بیشتری دارد. اما پیشرفت‌هایی که در سری Helio G می‌بینیم بیشتر به حفظ سرعت مربوط می‌شود تا تعیین آن.
نظرات کاربران