نقد و بررسی فیلم Ash

با وجود اینکه فلایینگ لوتوس تاکنون تنها دو فیلم بلند و دو فیلم کوتاه ساخته است، اما توانسته جایگاه ویژه‌ای به عنوان یک فیلمساز برای خود پیدا کند. اولین فیلم بلند او، کوسو (Kuso) که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد، ترکیبی از تاریک‌ترین کمدی‌های سیاه، صحنه‌های نامتعارف و مقدار زیادی از ترس و وحشت مبتنی بر دگرگونی‌های بدنی بود.

در حالی که آن فیلم مجموعه‌ای از وینیت‌ها (داستان‌های کوتاه) بود، دومین فیلم بلند او، Ash که در ژانر وحشت علمی-تخیلی قرار می‌گیرد، تغییر مسیر قابل توجهی دارد و داستانی منسجم را در دل کهکشان روایت می‌کند. اگر فیلم‌هایی مانند بیگانه (Alien) و چیز (The Thing) را دیده باشید، احتمالاً ایده‌ای کلی از فضای اش خواهید داشت. در این پست از شهر تکنولوژی فافا به نقد و بررسی فیلم Ash می پردازیم.

با وجود شباهت‌های آشکار، تازه‌ترین اثر فلایینگ لوتوس بیشتر شبیه ادای دینی به بازی‌های ویدیویی مانند دد اسپیس (Dead Space) به نظر می‌رسد، یا شاید حتی نوعی آزمون برای ساخت یک فیلم سینمایی بر اساس این بازی محبوب. نتیجه، فیلمی ۹۰ دقیقه‌ای، خوش‌ساخت و سرگرم‌کننده است که گاهی اوقات در بلندپروازی‌های خود گرفتار می‌شود.

نقد و بررسی فیلم Ash

نقد و بررسی فیلم Ash

در میانه‌ی یک سفر میان‌ستاره‌ای، فضانوردی به نام ریا (آیزا گونزالس) از خواب بیدار می‌شود و متوجه می‌شود که تمامی هم‌تیمی‌هایش در ایستگاه فضایی به طرز وحشیانه‌ای کشته شده‌اند. اما یک مشکل وجود دارد: ریا هیچ خاطره‌ای از آنچه اتفاق افتاده ندارد و از آنجا که او در یک سیاره‌ی بیگانه تنها مانده، به نظر می‌رسد هیچ راهی برای نجاتش وجود ندارد. در حالی که او سعی می‌کند قطعات این معما را کنار هم بگذارد، بریون (آرون پال)، که ادعا می‌کند تنها بازمانده‌ی دیگر این فاجعه است، برای نجات او از راه می‌رسد.

اما مشکل اینجاست: ریا هیچ خاطره‌ای از بریون ندارد و او را به یاد نمی‌آورد. با این حال، برای زنده ماندن، چاره‌ای جز اعتماد به این غریبه ندارد. از آنجایی که اکسیژن سفینه در حال تمام شدن است، این دو زمان زیادی برای فرار از این سیاره‌ی خطرناک ندارند. اما هرچه پیش می‌روند، ریا کم‌کم خاطراتش را به یاد می‌آورد و در نهایت حقیقت وحشتناکی را کشف می‌کند که دلیل این کشتار مرموز را روشن می‌سازد.

فیلم Ash پر زرق و برق اما کم‌محتوا

نقد و بررسی فیلم Ash

Ash بیشتر از اینکه روی داستان‌سرایی قوی متکی باشد، به سبک و فرم خود وابسته است. فیلمنامه‌ی جانی رمملر به طور کامل بر روی یک پیچش داستانی بزرگ بنا شده است، اما از آنجا که این پیچش از همان ۱۵ دقیقه‌ی ابتدایی فیلم به وضوح قابل حدس است، درگیر شدن با داستان دشوار می‌شود. این فیلمنامه چندان بد نیست، اما پر است از کلیشه‌هایی که در فیلم‌های علمی-تخیلی و ترسناک بهتر و خلاقانه‌تر دیده‌ایم. تأثیرات فیلم‌هایی مانند بیگانه کاملاً مشخص است و در حالی که اتمسفر فیلم ترسناک است، اما حس تقلید از فیلم ریدلی اسکات را دارد، بدون آنکه طراوت یا نوآوری خاصی به آن اضافه شده باشد.

فلایینگ لوتوس با کارگردانی خود، فیلم را فراتر از فیلمنامه‌ی قابل پیش‌بینی‌اش می‌برد. با وجود بودجه‌ی پایین، Ash پر از تصاویر توهم‌زا و صحنه‌های خشن و شوکه‌کننده است. در واقع، فیلم بیشتر به عنوان یک اثر یادآور افق رویداد (Event Horizon) یا نیروی زندگی (Lifeforce) بهتر عمل می‌کند تا یک معمای روایی که به عنوان یک «جعبه‌ی رمزآلود» طراحی شده است.

بازیگران؛ نقطه‌ی قوت اصلی فیلم

فیلم اش سرانجام فرصتی برای آیزا گونزالس فراهم می‌کند تا نقش اصلی یک فیلم را بر عهده بگیرد. او که با بازی در بیبی درایور (Baby Driver) به شهرت رسید، در اینجا تمام تلاش خود را می‌کند تا از شخصیت ریا، که فیلمنامه چیز زیادی برایش در نظر نگرفته، یک قهرمان جذاب و کارآگاه‌گونه بسازد. او تقریباً در تمامی صحنه‌های فیلم حضور دارد و درخشش او باعث می‌شود که بیننده همچنان با داستان همراه بماند، حتی اگر پیچش‌های داستانی آنقدر که باید اثرگذار نباشند.

در کنار او، آرون پال نیز نقش بریون را بازی می‌کند، شخصیتی که به عمد مبهم نگه داشته شده است. تعامل بین پال و گونزالس قابل توجه است و این دو از فیلمنامه‌ای که چیز زیادی برایشان فراهم نکرده، نهایت استفاده را می‌برند. با این حال، حضور ایکو اویس و بیولا کوآله کاملاً هدر رفته است و این دو عملاً هیچ نقشی جز قربانی شدن در فیلم ندارند.

جمع‌بندی : یک فیلم قابل تماشا اما نه چندان ماندگار

Ash فیلمی است که بیش از حد به فیلم‌های علمی-تخیلی ترسناک گذشته تکیه دارد و به همین دلیل نمی‌تواند چندان تأثیرگذار یا بدیع باشد. در حالی که سبک بصری، فضای بازی‌گونه‌ی آن و کارگردانی منحصر‌به‌فرد فلایینگ لوتوس آن را از یک شکست کامل نجات می‌دهد، اما فیلمنامه‌ی قابل پیش‌بینی، شخصیت‌های کم‌عمق و اتکای بیش از حد به سبک، باعث می‌شود که فیلم نتواند کاملاً درخشان باشد.

نقد و بررسی فیلم Ash

در نهایت، Ash مانند یک فیلم آزمایشی برای یک پروژه‌ی بزرگ‌تر حس می‌شود؛ فیلمی که می‌توانست یا یک اکشن خونین‌تر و بی‌پروا‌تر باشد یا عمیق‌تر و فلسفی‌تر. در هر صورت، فلایینگ لوتوس همچنان فیلمسازی است که ارزش دنبال کردن دارد، حتی اگر این اثرش، هنوز نتواند او را در سطح بزرگان ژانر وحشت علمی-تخیلی قرار دهد.

نقاط قوت و ضعف فیلم Ash

✅ نقاط قوت:

• بازی‌های درخشان آیزا گونزالس و آرون پال، با وجود شخصیت‌های سطحی‌شان.
• کارگردانی فلایینگ لوتوس در صحنه‌های خشونت و وحشت بسیار تاثیرگذار است.
• اتمسفر گیرا و جلوه‌های بصری جذاب.

❌ نقاط ضعف:

• فیلمنامه بیش از حد تقلیدی و قابل پیش‌بینی است.
• شخصیت‌های فرعی تقریباً هیچ نقشی در داستان ندارند.
• عمق احساسی و شخصیت‌پردازی در داستان بسیار کم است.

امتیاز: ۶ از ۱۰

collider