کارت شبکه مهم‌ترین عنصر سخت‌افزاری برای پیاده‌سازی یک شبکه

امروزه ما استفاده آسان و همه‌گیر از اینترنت را مدیون سخت‌افزاری به نام کارت شبکه هستیم. کارت شبکه که به آن NIC (مخفف عبارت Network Interface Card) گفته می‌شود، یکی از مهم‌ترین عناصر سخت‌افزاری در زمان پیاده‌سازی یک شبکه کامپیوتری است. هر کامپیوتر موجود در شبکه (چه سرویس‌گیرنده و چه سرویس‌دهنده)، نیازمند استفاده از یک کارت شبکه است. کارت شبکه، ارتباط بین کامپیوتر و محیط انتقال (نظیر کابل‌های مسی و یا فیبر نوری) را فراهم می‌نماید. در ادامه به تشریح نکات کلیدی برای انتخاب کارت شبکه و انواع مختلف آن می‌پردازیم. با ما همراه باشید.

نکاتی کلی برای خرید کارت شبکه

یکی از مواردی که هنگام خرید کارت‌های شبکه کابلی باید به آن توجه شود، توانایی کارت شبکه در انتقال داده‌ها در شرایط Full Duplex است. درصورتی‌که کارت شبکه Half Duplex باشد، داده‌ها توسط آن منتقل می‌شوند اما نه به‌صورت همزمان. بدین معنی که در یک زمان خاص، داده‌ها تنها می‌توانند دریافت یا ارسال شوند. در فرآیندهای Full Duplex داده‌ها می‌توانند همزمان هم دریافت و هم ارسال شوند.

کارت‌های شبکه دارای مدل‌های متفاوتی با توجه به نوع اسلات مادربورد می‌باشند. کارت شبکه می‌بایست متناسب با یکی از اسلات های خالی موجود روی مادربورد انتخاب گردد. اسلات آزاد به نوع مادربورد بستگی داشته و در مادربوردها اسلات های متعددی نظیر EISA,ISA,PCIe,PCI می‌تواند وجود داشته باشد. در حال حاضر اسلات PCIe برای کارت‌های شبکه کاربرد بیشتری دارد.

کارت‌های شبکه بسته به سرعت انتقال دیتا به سه دسته تقسیم می‌شوند. ۱۰ مگابیت بر ثانیه، ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه و ۱۰۰۰ مگابیت بر ثانیه، سرعت‌های رایج برای کارت شبکه‌های موجود در بازار است. برای شبکه‌های امروزی بهتر است کارت شبکه‌ای خریداری شود که از سرعت 10/100/1000 پشتیبانی کند.

یکی از عوامل مهم در انتخاب کارت شبکه بی‌سیم، استانداردی است که کارت شبکه از آن پشتیبانی می‌کند. کارت شبکه‌های بی‌سیم موجود در بازار، معمولاً دارای استانداردهای 802.11b،802.11g،802.11n هستند که دارای سرعت‌های متفاوتی می‌باشند.

کارت شبکه داخلی

این نوع کارت‌های شبکه می‌توانند بر روی شکاف‌های ذکرشده در مادربورد سیستم سوار شوند. بنابراین، کارت‌های شبکه از نوع PCI یا PCI Express، اغلب برای سیستم‌های دسکتاپ خریداری می‌شوند. امروزه اکثر مادربوردهای دسکتاپ به‌صورت پیش‌فرض دارای امکان ارتباطی اترنت هستند اما بااین‌حال برای بهبود یک ارتباط شبکه‌ای، می‌توان کارت‌های شبکه بهتری را روی شکاف‌های موجود در آن نصب کرد. این کارت‌های مبتنی بر کابل، دارای یک پورت RJ-45 برای ورود کابل هستند. زمانی که یک کارت شبکه را بر روی یکی از شکاف‌های مادربورد سوار کردید، نوبت به نصب درایورهای مربوط به آن می‌رسد. اگرچه بسیاری از سیستم‌عامل‌ها هنگام راه‌اندازی سعی در شناسایی کارت شبکه دارند و در برخی از موارد این کار را به خوبی انجام می‌دهند، بهتر است درایور مخصوص را که به همراه یک سی دی ارائه می‌شود نصب کنید.

کارت شبکه داخلی از نوع PCIe

کارت‌های شبکه بی‌سیم داخلی

کارت‌های شبکه بی‌سیمِ داخلی همانند نوع کابلی، بر روی شکاف مادربورد نصب می‌شوند، با این تفاوت که در انتهای آنها به‌جای محل قرارگیری کابل RJ-45، آنتنی برای برقراری ارتباط بی‌سیم تعبیه شده است. کارت شبکه‌های بی‌سیم به کاربران امکان می‌دهند سیستم دسکتاپ خود را به یک شبکه محلی LAN از نوع بی‌سیم متصل کنند. این کارت‌های شبکه از استانداردهای بی‌سیم 802.11a/b/g/n پشتیبانی می‌کنند.

کارت شبکه بی سیم داخلی

کارت‌های شبکه USB

استفاده از کارت‌های شبکه USB راه‌حلی برای خلاصی از کابل‌کشی شبکه است. امروزه اغلب سیستم‌ها دارای حداقل یک پورت USB هستند که می‌توان از آن برای تعبیه یک کارت شبکه به‌اصطلاح USB Dongle استفاده کرد. این دستگاه‌های جمع و جور دارای LED هایی هستند که هنگام شناسایی شبکه بی‌سیم روشن می‌شوند. به‌علاوه توسط آن‌ها می‌توان قدرت سیگنال دریافتی را مشاهده کرد یا شبکه‌های رمزگذاری شده یا بدون رمز را از یکدیگر تمیز داد. بعضی از USB Dongle ها دارای یک آنتن بیرونی هستند و برخی دیگر تنها از آنتن داخلی برای دریافت سیگنال‌ها استفاده می‌کنند. لازم به ذکر است که برخی از این کارت‌های شبکه از نوع کابلی هستند؛ به این صورت که به USB متصل می‌شوند و جایگاهی هم برای ورود کابل شبکه دارند.

کارت شبکه USB

سخن آخر

شما با توجه به نوع شبکه‌تان، نیاز به ارتباط بی‌سیم و یا ارتباط کابلی، سرعت مناسب با شرایط شبکه، اسلات های موجود بر روی مادربورد (در صورت نیاز به ارتباط کابلی) و دیگر نکاتی که در بالا به آن‌ها اشاره شد، می‌توانید انتخابی مناسب با شرایطتان داشته باشید.